Czarny Jezus

Z takim rozmachem włoską religijność i sycylijskie przywiązanie do tradycji zobaczyć można było dotychczas na ekranie tylko w „Ojcu chrzestnym” Francisa Forda Coppoli. Piękne zdjęcia i tętniąca życiem lokalna muzyka idealnie oddają klimat włoskiej wyspy. Film ukazuje pełny przekrój społeczności małej miejscowości: od młodych, sfrustrowanych brakiem perspektyw mieszkańców, przez pracujących w turystyce drobnych przedsiębiorców aż po staruszki, wyjątkowo przywiązane do Kościoła i tradycji. Coś jednak zmieniło się w życiu tej wspólnoty, które do tej pory toczyło się w cieniu obrzędów tryskających miejscowym kolorytem.

Wraz z kryzysem migracyjnym na wyspie pojawili się uchodźcy. Powstał dla nich ośrodek prowadzony przez osoby, którym zależy na integracji nowych przybyszów z miejscowymi. Jednak lokalni mieszkańcy reagują na nich zupełnie inaczej. Chociaż padają na kolanach przed figurą czarnego Jezusa, wyznając mu swoje winy, chcą, żeby czarni uchodźcy jak najszybciej zniknęli z ich życia. Napięcie między dwoma grupami rośnie, gdy jeden z uchodźców zgłasza się do niesienia podczas procesji figury Chrystusa, ramię w ramię z mieszkańcami. Równocześnie przyszłość ośrodka staje pod znakiem zapytania. Czy gorliwi katolicy będą w stanie zaakceptować potrzebujących, którzy zapukali do ich drzwi w poszukiwaniu bezpiecznego miejsca do życia?