Kolejarskie słowo

Przełomowy w dokumentalnej twórczości Andrzeja Munka film, choć na pozór mieści się w formule ówczesnego „produkcyjnego reportażu”. Parafabularną konstrukcję filmu buduje zadanie, jakie stoi nie tylko przed załogą tzw. „pociągu gwarancyjnego” wiozącego węgiel ze Śląska do huty w Szczecinie, ale i innych kolejarzy obsługujących tę długą trasę przebiegu pociągu. Temu typowemu dla socrealistycznego kina tematowi walki o wykonanie planu autorzy filmu nadali cechy inne niż w ówcześnie obowiązujących schematach. W centrum uwagi stanęli ludzie owo zadanie wykonujący – ich zawodowe kompetencje i emocjonalne zaangażowanie płynące z ich etosu pracy.

Przedstawiona w filmie walka z czasem i przestrzenią ujawniona została dzięki przenikliwej rejestracji poszczególnych jej etapów, a dramatyzm osiągnięty został zarówno poprzez kompozycję samej treści wydarzeń, jak i zastosowanie stricte filmowych środków wyrazu, zwłaszcza montażu. Za jego pomocą osiągnięto dynamiczny rytm poszczególnych obrazów pejzażu, mijanych stacji, samego toru kolejowego, mechanicznych elementów funkcjonowania parowozu oraz ludzkich twarzy. Wrażenie to pogłębia współistnienie z obrazem filmowym świata naturalnych dźwięków i muzyki. Słowo obecne w ramowym komentarzu w większości przynależy jednak do kolejarzy współuczestniczących na kolejowym szlaku w realizacji „zadania”, słowo jest tu elementem ich pracy. Kolejarskie słowo przywróciło świadomość istnienia filmu dokumentalnego jako formy sztuki kina.

źródło: Ninateka

Film prezentowany na festiwalu bez angielskich napisów.