To nie była miłość

Sadie Benning opowiada krótką historię romantyczną, której osią fabularną jest marzenie podróży samochodem do Hollywood. Narracja o wyprawie w kierunku fabryki snów, w której pozornie niewiele się dzieje, jest okazją do podjęcia gry ze stereotypowymi przedstawieniami kina gatunków i heteronormatywnymi rolami płciowymi. W planie historii miłosnej wideo obrazuje uczucie tęsknoty za intymnością, nawiązywania porozumienia z drugą osobą. Praca oddaje te doświadczenia poprzez operowanie bliskimi kadrami, powodując utratę proporcji charakterystyczną dla kontaktu z ukochaną postacią.

Szczególny erotyzm obrazu związany jest w tym filmie nie tylko przedstawioną historią i obrazowaniem kamery, ale także z właściwościami medium elektronicznego. Film został nakręcony zabawkową kamerą Pixelvision, firmy Fisher-Price, którą Laura U. Marks uznała za idealne medium haptyczne – umożliwiające dotykowe doświadczenie wzrokowe. Z zastosowaniem tego narzędzia rejestracji wiąże się brak możliwości uchwycenia głębi obrazu, co sprawia, że obserwujemy pierwszy plan w wyjątkowym zbliżeniu. Na dotykową jakość filmu w tej pracy wpływa także widoczność pikseli, która stanowi zaproszenie do zanurzenia się w przedstawieniu i bardziej cielesny jego odbiór.

Źródło: Laura U. Marks, Touch. Sensuous Theory and Multisensory Media, 2002.